Eerste acteer rollen in ER

Alweer een tijdje geleden, maar ik heb zoveel dingen (leuk maar soms ook niet) te doen hier, dat ik niet veel eerder de tijd vond op een nieuw verhaal te schrijven.. 

Mijn reis door Vietnam eindigde in Ho Chi Minh city. Een typische vieze grote Aziatische stad waarbij de uitslag op mijn benen zat van de smurrie op de grond. Niet veel bijzonders om over naar huis te schrijven dus, behalve het war remnants museum. Dit museum is zeker een bezoekje waard als jij ook verdoemd bent tot het bezoeken van deze stad (beter is dus, ontwijken!). Vanuit Ho Chi Minh vloog ik via Manila naar het prachtige Iloilo op het eiland Panay. Hier zou mijn stage in het Ziekenhuis dan eindelijk echt beginnen! 

De eerste week van mijn stage in Iloilo zit er inmiddels bijna op. Even een korte uitleg van wat ik hier nou in godsnaam doe. Ik zit in een huis in de stad Iloilo (Iloin betekent neus, ze vinden dat de rivier de vorm van een neus heeft, vandaar de naam, hoe creatief!) met ongeveer 13 andere studenten uit de zorg. Op dit moment overrulen de vrouwen (11 tov 2 mannen), dus het is een echt kwebbel huis. Stage is ma-vr. van 8-14, maar meestal blijf je wat langer voor een goede indruk en de spannende casussen.

Voor mijn stage zit ik in een ziekenhuis in Iloilo wat eigendom is van de staat. Dit betekent dat het weinig geld heeft en een enorm personeels en instrumenten te kort, zo ziet een arts gemiddeld 90 patiënten per dag en is er 1 verpleegkundige op 25 patiënten. Wat dus betekent dat iedere patient een eigen 'watcher' nodig heeft, dit is een familielid die zorgt voor de persoonlijke hygiene en het eten. Het is een van de grootste staatsziekenhuizen op het eiland en krijgt dus dagelijks veel mensen uit andere ziekenhuizen doorverwezen. In Iloilo zijn nog heel veel privé ziekenhuizen, maar deze zijn simpelweg te duur voor de meeste inwoners. Er is hier ook een bedden tekort, dus dat betekent dat soms 3 mensen 1 bed moeten delen. Totaal geen privacy hier..

Mijn eerste week loop ik stage voor de interne geneeskunde op de spoedeisende hulp. Het is bizar om te zien hoe anders het er hier aan toe gaat. Zo worden patiënten niet behandeld tot er een familielid is die kan bewijzen dat ze genoeg geld hebben om het te betalen. Maakt niet uit of ze bewusteloos zijn en bijna dood gaan. Zorg hier is gratis, maar medicatie, verband, scans etc. moeten wel gewoon betaald worden. Kan je het niet betalen? Dan slaan we de ct scan gewoon over en lig je met je hersenbloeding of infarct te wachten tot je ooit misschien weer wat aan de beterende hand bent.. Ik kwam er tijdens deze week achter dat veel mensen de zorg mijden, omdat ze gewoon geen geld hebben om het te betalen. Zo was er een vrouw met borstkanker die zo ver gevorderd was dat het helemaal door de huid heen was gevreten.. En toen ik iemand vroeg naar de duur van de symptomen van zijn beroerte, bleek het al 4 dagen aan de gang te zijn. Zondag niet meer kunnen voelen, maandag niet meer lopen, dinsdag niet meer praten, dus woensdag maar naar het ziekenhuis. Top, nu kunnen we niks meer doen! 

Daarnaast leer ik hier creatief te zijn met de middelen die je hebt. We gebruiken handschoenen als stuwbanden voor het bloedprikken, of bloed wordt gewoon uit het infuus geduwd. Daarbij is er niet genoeg pijnmedicatie voor iedereen, dus worden pinnen gewoon in botten geslagen zonder enige vorm van anesthesie. En de mensen hier geven geen kick! Ze zijn zo sterk, echt 'mooi' om te zien. Soms betalen de artsen zelfs voor hun patiënten omdat ze anders niet eens terug naar huis zouden kunnen.. Hoe prachtig is dat gebaar? 

Ik zie hier dus veel bizarre dingen, maar ik leer ook heel veel en ik denk dat het heel goed is om eens een hele andere kant van de gezondheidszorg te zien. Daarnaast zijn er ook leuke dingen, zo hadden we tot nu toe elke dag gratis lunch omdat de farmaceutische bedrijven dat toevallig sponsorden. En het is hier in het huis super gezellig, ik heb zelfs al een karaoke avond overleefd! Daarnaast zorgt de taal barrière soms voor leuke toneel spelen op de spoed. :)

Dit weekend gaan we met zijn allen op stap naar Antique, een iets meer verlaten gebied op dit eiland. Ik ben benieuwd! Even relaxen na alle shockerende gebeurtenissen van deze week. Volgende week ga ik een paar nachtdiensten meemaken, ben benieuwd wat er dan gebeurd.m

Ha Longg (of zoiets, Filipijnse taal gaat er nog niet helemaal in) & baybay